Lektion 28
Wie lange noch, Catilina?
Lektion 28
Wie lange noch, Catilina?
Zu dieser Senatssitzung erschien überraschend auch Catilina. Das Stimmengewirr, das sich erhob, verriet Anspannung. Neugier und Nervosität der Senatoren, deren Blicke zwischen Catilina und dem Konsul hin und her gingen. Schließlich wandte sich Cicero, der seine Erregung kaum verbergen konnte, an die Versammelten.
Oro vos, patres conscripti, ut taceatis et mihi aures detis, et rogo, ne animos alias in curas vertatis, sed me benigne attenteque audiatis.
, In Etruria contra populum Romanum castra collocata sunt, quorum imperator - quanta audacia! - paulo ante in senatum venit.
Quaeritisne, quis sit, quod scelus in animo volvat?
Iste est princeps coniurationis, cottidie de nostro interitu, de pernicie huius urbis cogitat.
Nonne sentis, Catilina, consilia tua patere?
, Num credis me ignorare, quid proxima nocte egeris, ubi fueris, quos viros convocaveris, quae consilia inita sint?
Tu interrogas, qua ratione haec omnia compererim.
Ego et audio et video et sentio, quid a te tuisque cogitetur, quid agatur, cum nihil meam diligentiam fugiat. is Quae tanta est, ut non ignorem, quare in domum M. Laecae multa nocte conveneritis:
lussisti tuos urbem incendio delere, is jussisti tuos me in meo lecto paulo ante lucem interficere.
Num negare audes?
Id agam, ut hostis iudiceris', neque quiescam. a lam habeo in te, Catilina, grave senatus consultum.
Sed cum concedatur, ut supplicio afficiaris, tamen te interfici non lubebo.
Hoc tantum a te postulo: Abi, discede, relinque urbem!
» Romae te nihil lam delectabit, cum multis praesidiis meis obsidearis.
Multorum oculi et aures te semper et ubique custodient.
Te undique' omnes circumvenerunt.
= Quousque tandem' praesentia tua iram nostram incendes?
