Nach dem Sieg über Pompejus benahm sich Cäsar wie ein Alleinherrscher.
Mehr und mehr Stimmen in Rom erhoben sich daher gegen seine Macht:
„Caesar, cuius ingentem potentiam timemus, regnum capere vult.“
„Tarquinius rex ultimus non fuit: Nam Caesar rex novus esse
cupit.“ „Quod si prohibere volumus, Caesarem necare debemus.“
Schließlich in der Senatssitzung des 15. März 44 v. Chr. …
Senatores, postquam in curiam convenerunt, Caesarem exspectaverunt.
Qui curiam petere dubitavit, quod Calpurnia uxor eum
verbis vehementibus monuit: „Ea nocte somnium1 me terruit:
Te mortuum2 vidi. Mane hic, Caesar, quia saluti tuae timeo3!“
Paulo post Brutus senator ad aedes Caesaris venit eumque rogavit:
„Ubi es, Caesar? Cur in curiam non venis? Senatores te exspectant.“
Quamquam Calpurnia maritum tenere studuit, is denique cum
Bruto curiam petivit. Quam dum Caesar intrat, senatores surrexe-
runt eumque salutaverunt4.
Unus e senatoribus …
Das ist Prima nova Lektion 17 Z, die Ermordung Caesars. Nach Sueton, Divus Iulius. Könnte jemand die Original Geschichte heraussuchen, wo auch der letzte Satz vollständig ist? Dankeschön :)