…vielen lieben Dank!

Hier nochmal der Text:

„Audi, Romule! Magnae curae et me et alias mulieres torquent. Nam
patriam desideramus. Quando patres et matres caras conveniemus?
Quando ego patriam pulchram aspiciam? O amicae beatae, quibus licet
in patria vivere! Aestas mox veniet. Vae!1 Tum sine nobis montes altos
petetis, e fontibus claris aquam bibetis, bene cenabitis. Nos autem hic
vitam tristem agemus: Vivemusne hic in honore? Licebitne nobis liberos
linguam nostram docere? An familiae vestrae pueros et puellas a nobis
deducent? Scientne liberi etiam mores Sabinorum? An mariti Romani
nos e tectis pellent, si liberis nostris de moribus Sabinis narrabimus?“
Romulus risit, tum voce dulci uxorem confirmavit: „Omitte curas,
uxor! Numquam te e tecto pellam, numquam liberos tuos amittes.
Consilium meum tibi aperiam:
Liberi nostri mores et
Romanorum et Sabinorum
scire volent et profecto scient.
Et tu, Hersilia, magno in
honore hic vives.“ His verbis
Romulus uxori persuasit.
1 vae! O weh!